Kategoria: pożyczka na dowód bez zaświadczeń

Wszelkie zobowiązania finansowe należy spłacać w terminie, ponieważ prawnie nie przewidziano dopuszczalnego opóźnienia w spłacie. O ewentualnych konsekwencjach decydują indywidualne warunki umowy z klientem, a także regulamin danego banku lub firmy pożyczkowej. Niestety, dla osób spóźnionych w spłacie kolejnej raty nie mamy dobrych wieści. Nawet jeden dzień opóźnienia może się wiązać z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów.

Płatne upomnienia i monity

W zdecydowanej większości przypadków, dzień zwłoki nie będzie oznaczał poważnych problemów. W przypadku „łagodniejszego” regulaminu banku lub firmy pożyczkowej otrzymamy po prostu informacje, że płatność nie została uregulowana. Zostaniemy poproszeni o jak najszybsze uiszczenie wymaganej płatności. Czasami takie upomnienia i monity mogą być dodatkowo płatne. Często zostaniemy w nich również poinformowani, ile mamy czasu na spłacenie zobowiązania zanim bank lub firma pożyczkowa podejmą kolejne kroki.

Karne odsetki za opóźnienia

Niestety, jeden dzień spóźnienia może nieść także poważne konsekwencje. Prawo w żaden sposób nie przewiduje opóźnień w spłacie i daje wierzycielowi szereg możliwości. Jedną z nich jest naliczenie karnych odsetek ustawowych związanych ze zwłoką w spłacie należności. Ich wysokość mieści się w przedziale 7-14% wartości zobowiązania w stosunku rocznym. Każdy kolejny dzień zwłoki może zatem oznaczać dodatkowe raty. Niektóre mniej uczciwe firmy pożyczkowe mogą nie powiadomić klienta o opóźnieniu przez kilka tygodni, aby odsetki karne rosły.

Konsekwencje poważnych opóźnień w spłacie

Klient nie spłacił kolejnej raty, nie skontaktował się z bankiem lub firmą pożyczkową, a także nie reaguje na kolejne wezwania i próby kontaktu. Co może zrobić wierzyciel w takiej sytuacji. Po kilku tygodniach może podjąć współpracę z firmą windykacyjną, która odwiedzi dłużnika w celu wyjaśnienia sytuacji. Jeśli to nie pomoże, a osoba zadłużona odmówi współpracy, jedynym rozwiązaniem pozostaje wejście na drogę sądową i wniosek o rozpoczęcie egzekucji komorniczej. To następuje zwykle po kilku miesiącach opóźnienia w spłacie kolejnej raty zobowiązania.

Niewątpliwym atutem bankowości elektronicznej jest możliwość szybkiego i wygodnego dokonywania płatności internetowych. Trudno sobie dzisiaj wyobrazić życie bez dostępu do pieniędzy na rachunku elektronicznym. Minusem takiego stanu rzeczy jest coraz większa liczba ataków hackerskich, które pozwalają oszustom oczyścić konta klientów z pieniędzy. Kto w takiej sytuacji odpowiada za kradzież pieniędzy z konta?

Bank najczęściej umywa ręce

Niestety, mnóstwo przypadków kradzieży pieniędzy z konta rzeczywiście wiąże się z winą klientów. Często nie zachowujemy należytej ostrożności w bankowości elektronicznej i nawet nie świadomie udostępniamy dane, które mogą zostać wykorzystane przez oszustów. Jeśli do kradzieży doszło w taki właśnie sposób, szanse na odzyskanie pieniędzy są niestety bliskie zeru. Bank może ponosić odpowiedzialność za podobne zdarzenie, ale tylko w sytuacji, gdy zawiodły zabezpieczenia systemu bankowości elektronicznej.

Sprawy często kończą się w sądzie

Nawet jeśli to bank zawinił w niedostatecznym zabezpieczeniu systemów, nasza reklamacja zwykle spotka się z negatywną odpowiedzią. Bank zrobi wszystko by udowodnić nam brak ostrożności w posługiwaniu się rachunkiem bankowym. Sprawy, które trafiły do sądu zwykle były kończone po myśli banku. Jednak coraz częściej sądy stają w obronie klientów i to od banku wymagają należytych wyjaśnień. Trend stopniowo się odwraca, jednak pozytywnie zakończona batalia z bankiem wciąż wymaga ogromnego nakładu czasu.

Co zrobić gdy ktoś okradł nasze konto bankowe?

Na początku zawsze musimy napisać reklamację, niezależnie od tego, że prawdopodobieństwo pozytywnego rozpatrzenia sprawy jest niskie. Opisz dokładne okoliczności sytuacji i podaj argumenty świadczące o tym, że to bank popełnił błąd. Pismo najlepiej złożyć osobiście w jednym z oddziałów i poprosić od pracownika potwierdzenie przyjęcia tej reklamacji. Gdy nie uzyskamy odpowiedzi lub będzie ona negatywna, jedynym sposobem walki o odzyskanie pieniędzy będzie batalia w sądzie.

Nawet jeden dzień spóźnienia w wypłacie wynagrodzenia jest uważane przez Kodeks Pracy za wykroczenie. W takiej sytuacji, pracownik uzyskuje szereg możliwości prawnych w celu uzyskania zasłużonego wynagrodzenia za swoją pracę. Co więcej, za każdy dzień spóźnienia mogą nam przysługiwać ustawowe odsetki karne. Co zrobić w sytuacji gdy pracodawca spóźnia się i jak złożyć formalne wezwanie do zapłaty?

Kodeks pracy daje szereg uprawnień pracownikowi

Radykalne rozwiązania warto zostawić na później. W końcu może nam zależeć na zachowaniu posady i dobrych stosunkach z pracodawcą. Warto zatem porozmawiać o zaistniałej sytuacji by poznać uzasadnienie opóźnienia. Możemy również złożyć formalne pismo wezwania do zapłaty. Na początku robimy zatem wszystko aby doprowadzić do polubownego załatwienia sprawy. Dopiero gdy to zawiedzie, możemy sięgnąć po bardziej radykalne rozwiązania prawne.

Pierwszym z nich jest skarga do Państwowej Inspekcji Pracy. Instytucja otrzymując takie wezwanie jest zobligowana do przeprowadzenia kontroli zakładu pracy. Ewentualne nieprawidłowości mogą zostać ukarane grzywną w wysokości do 30 tysięcy złotych. Jednak PIP nie ma uprawnień by wymóc na pracodawcy wypłatę zaległej pensji. Jeśli zatem wciąż nie otrzymamy naszego wynagrodzenia, trzecim krokiem jest pozew do sądu pracy. Z takich uprawnień mogą skorzystać pracownicy zatrudnieni na umowę o pracę, umowę zlecenie oraz umowę o dzieło.

Czy pracownik może ubiegać się o karne odsetki?

Nawet jeden dzień zwłoki w terminie wypłaty wynagrodzenia upoważnia pracownika by ubiegać się o karne odsetki w wezwaniu do zapłaty. Pracodawca ma obowiązek ich wypłacenia jedynie jeśli tak stanowi umowa o pracę lub przepisy zakładu pracy. W innym wypadku pracownik swoich praw będzie musiał dochodzić przed sądem pracy, jeśli pracodawca odmówi wypłaty należnych odsetek. Karne odsetki ustawowe nie mogą być wyższe niż 8% kwoty wynagrodzenia w stosunku rocznym.

Wierzyciel to osoba, która jest związana z dłużnikiem niespłaconym świadczeniem. Ma również szereg uprawnień by dążyć od odzyskania należnych mu dóbr. Wierzycielem może być zatem bank, firma pożyczkowa, przedsiębiorca lub osoba prywatna, która dąży do odzyskania pożyczonych dłużnikowi środków. W jaki sposób może postępować wierzyciel?

Jakie uprawnienia posiada wierzyciel wobec dłużnika?

Zakres praw wierzyciela jest bardzo wszechstronny. Przede wszystkim, większe firmy oraz banki posiadają własny oddział windykacyjny. Rolą windykatora jest nawiązanie dialogi z dłużnikiem i próba dojścia do kompromisu, który pozwoli na dalszą spłatę zobowiązania. Jeżeli postępowanie windykatorskiej nie przyniesie oczekiwanych efektów, wierzyciel może zwrócić się do sądu i wystąpić o przymusowe odzyskanie należności, ze spłatą której zalega dłużnik.

Przy braku współpracy ze strony dłużnika, wierzyciel wchodzi na drogę sądową i składa wniosek o rozpoczęcie egzekucji komorniczej. Ma również prawo wyboru konkretnego komornika na terenie Polski. Wyjątkiem są jedynie egzekucje nieruchomości, w których sąd wskazuje wykonawcę postępowania. Wierzyciel może również zlecić komornikowi poszukiwanie majątku, gdy ma podejrzenia, że dłużnik nie jest do końca szczery opisując swoją sytuację materialną. Ostatnim prawem wierzyciela jest oczywiście umorzenie długu. Taki scenariusz zdarza się jednak rzadko.

Nie warto unikać współpracy z wierzycielem

Biorąc pod uwagę szereg uprawnień, które posiada wierzyciel, unikanie współpracy przez dłużnika nie jest rozsądnym rozwiązaniem sytuacji. Mało który wierzyciel zapomni o swoich świadczeniach lub będzie zwlekał z działaniem tak długo, aż dług ulegnie przedawnieniu. Znacznie lepiej podjąć wspólny dialog i spróbować wynegocjować warunki, które umożliwią dalszą spłatę zobowiązania. Gdy sprawa wejdzie na wokandę sądową i zakończy się egzekucją komorniczą, dłużnik może stracić majątek, którego wartość będzie znacznie przekraczała kwotę należności.

Ulga prorodzinna to jedno z najczęściej wykorzystywanych odliczeń podatkowych, z którego można skorzystać niezależnie od liczby posiadanych dzieci. Ulga przysługuje rodzicom, rodzicom zastępczym oraz opiekunom prawnym spełniającym odpowiednie warunki. O tym, czy będziemy mogli skorzystać z odliczenia decyduje w głównej mierze dochód nasz oraz dziecka. Wysokość kwoty ulgi prorodzinnej zależy natomiast od liczby dzieci.

Kto może skorzystać z ulgi prorodzinnej?

Ulga na dziecko przysługuje podatnikom, którzy mają na swoim utrzymaniu przynajmniej jedno dziecko do 25. roku życia kontynuujące edukację. Jednocześnie, podatnik traci możliwość odliczenia ulgi od podatku, jeśli dziecko w roku podatkowym uzyskało dochód wyższy niż 3089 PLN. Ulga prorodzinna bez limitu wieku dotyczy natomiast podatników, którzy utrzymują dziecko otrzymujące rentę socjalną lub dodatek pielęgnacyjny.

Z dodatku na podobnych zasadach mogą korzystać rodzice, którzy samotnie wychowują dziecko. Należy tu uwzględnić osoby nie będące w związku małżeńskim, wdowców, osoby rozwiedzione lub osoby pozostające w związku małżeńskim gdy współmałżonek nie posiada praw rodzicielskich. W przypadku osób rozwiedzionych lub żyjących w separacji, sposób rozliczania ulgi zależy od porozumienia między rodzicami. W przypadku jego braku, ulgę należy rozliczyć na podstawie liczby dni, w których rodzic sprawował faktyczną opiekę nad dzieckiem.

Wysokość ulgi prorodzinnej w 2019 roku

Kwota ulgi prorodzinnej zależy w głównej mierze od liczby dzieci. W przypadku jednego dziecka należy także pamiętać o limicie dochodów, który nie może przekraczać w roku podatkowym 112,000 złotych w przypadku wspólnej deklaracji PIT oraz 56,000 złotych w przypadku osób samotnie wychowujących dziecko. Kwota ulgi w zależności od liczby dzieci prezentuje się następująco:

Jedno dziecko – 92,67 zł czyli 1112,04 zł rocznie.

Dwoje dzieci – 92,67 zł na każde z nich czyli 2224,08 zł w skali roku.

Troje dzieci – 92,67 zł na 1 i 2 dziecko oraz 166,67 zł na trzecie czyli 4224,12 zł w skali roku.

Czoro i więcej dzieci – 92,67 zł na 1 i 2 dziecko, 166,67 na trzecie oraz 225 zł na każde kolejne.

Istnieje kilka określonych sytuacji, w których niepłacenie długów może zakończyć się karą pozbawienia wolności. Na wstępie uspokajamy dłużników zalegających ze spłatą pożyczki lub kredytu – kara więzienia dotyczy wyłącznie sytuacji, w których osoba celowo wyłudza zobowiązanie i unika spłaty mimo posiadania wolnych środków. Co oczywiście nie oznacza, że zadłużenie wynikające ze złej sytuacji finansowej nie zostanie ukarane inaczej.

W jakich sytuacjach dłużnikowi grozi kara pozbawienia wolności?

Dłużnik może zostać skazany na karę więzienia w sytuacji gdy świadomie i celowo unika spłaty zobowiązania, mimo, że ma możliwość finansową by uregulować dług. Kara więzienia nie obowiązuje zatem dłużników, którzy znajdują się w trudnej sytuacji finansowej i z tego względu nie są w stanie spłacić aktualnego zobowiązania. W takich sytuacjach wciąż grożą osobom zadłużonym inne konsekwencje, o których powiemy w dalszej części artykułu.

Kara pozbawienia wolności dotyczy również określonego rodzaju zadłużenia. Surowy wymiar kary może zostać zasądzony w przypadku zalegania z płatnością alimentów, niezapłacenia grzywny, unikania podatku lub przekłamywania zeznań podatkowych co naraża skarb państwa na straty większe niż 10,500 PLN brutto co jest równoznaczne z przestępstwem skarbowym. Jednocześnie, za kratki mogą trafić osoby, które wyłudzają kredyt lub pożyczkę i celowo wprowadzają w błąd kredytodawcę.

Jakie konsekwencje prawne grożą za niespłacanie kredytu?

Jeśli zadłużenie wynika ze złej sytuacji finansowej i faktycznej niemożności dalszej spłaty, wierzyciel ma prawo naliczyć ustawowe odsetki od opóźnień w spłacie, a także wejść na drogę sądową. Sąd może natomiast zadecydować o konieczności przeprowadzenia egzekucji komorniczej. Jeśli dłużnik będzie celowo unikał współpracy z komornikiem lub ukrywał przed nim majątek, może za to trafić do więzienia. Oczywiście kolejną konsekwencją jest obecność dłużnika w Krajowym Rejestrze Długów oraz drastycznie niska zdolność kredytowa.

Nawet niewielkie opóźnienie w spłacie pożyczki może kosztować dłużnika niemałą kwotę. Już po jednym dniu zwłoki wierzyciel nabywa prawo do naliczenia ustawowych odsetek za opóźnienia w spłacie zobowiązania. Są one regulowane prawnie, jednakże ich łączny koszt może być bardzo wysoki. Warto zatem poznać obowiązujące w 2019 roku stawki i z dużą ostrożnością podchodzić do wysokich chwilówek z krótkim terminem spłaty.

Maksymalne odsetki za opóźnienia w spłacie

Pożyczkodawca nie może wywindować dodatkowych kosztów za opóźnienia w spłacie według własnego widzi mi się. Obowiązują go przepisy zawarte w ustawach o kredycie konsumenckim, a także w kodeksie cywilnym. W roku 2019, stawka odsetek ustawowych za opóźnienia w spłacie wynosi 7% kwoty zobowiązania w stosunku rocznym. Natomiast maksymalny koszt wynikający z odsetek nie może być wyższy niż 14%. Wierzyciel ma również prawo obciążyć dłużnika kosztami związanymi z postępowaniem windykacyjnym.

Czym możemy samodzielnie obliczyć wysokość odsetek?

Osoby zalegające ze spłatą zobowiązania mogą samodzielnie obliczyć koszt odsetek, który może zostać naliczony przez wierzyciela. W tym celu należy pomnożyć kwotę zadłużenia przez liczbę dni zwłoki oraz stawkę dzienną, a następnie podzielić wynik przez 365 dni. Jeżeli uzyskana kwota jest wyższa od stawki określonej w odsetkach ustawowych, wierzyciel ma prawo naliczyć maksymalne odsetki w wysokości 14%. Pożyczkodawca ma prawo do naliczenia odsetek już od pierwszego dnia zwłoki w spłacie zobowiązania.

Czy przysługuje nam prawo do umorzenia odsetek?

Prawdopodobieństwo umorzenia odsetek przez wierzyciela jest minimalne. Dłużnik ma oczywiście prawo złożyć wniosek w tej sprawie, ale decyzja zależy wyłącznie od dobrej woli pożyczkodawcy. Jeśli mamy pewność, że nie damy rady spłacić zobowiązania w terminie, należy jak najszybciej skontaktować się z wierzycielem. W ten sposób być może uda nam się rozdzielić płatność na raty lub przedłużyć termin spłaty. To jedyne rozwiązanie, które pozwoli uniknąć odsetek od spłaty.

W niektórych sklepach internetowych nie będziemy mieli możliwości szybkiego dokonania płatności za pośrednictwem przelewu bankowego. Takie ograniczenie często pojawi się chociażby w przypadku zakupów w zagranicznym sklepie online. W takich sytuacjach niezwykle pomocna może się okazać karta przepłacona zwana również kartą prepaid. Jak działa ta metoda płatności oraz w jakich sytuacjach możemy z niej skorzystać?

Jak posługiwać się kartą płatniczą prepaid?

Kartę przedpłaconą możemy wykorzystać dokładnie tak samo jak tradycyjną kartę płatniczą. Jedyna różnica polega na tym, że karta prepaid posiada z góry ustalony limit wydatków. Po jego osiągnięciu karta staje się bezwartościowa i należy kupić nową. Podobnie jak w przypadku tradycyjnych kart płatniczych, zwykle spotkamy się z logiem Mastercard oraz VISA. Karty często zamawiają dla swoich klientów rożne sklepy oraz serwisy usługowe. Bardzo często spotkamy się z kartami podarunkowymi. To nic innego jak karta prepaid, którą można wykorzystać w konkretnym miejscu.

Jakie są główne atuty karty przedpłaconej?

Coraz większą wagę przywiązujemy do bezpiecznych płatności internetowych. Niestety, w Internecie, nasza karta jest narażona na ataki hackerów. W takiej sytuacji możemy stracić bardzo dużą kwotę z rachunku bankowego. Karta prepaid nie jest połączona z kontem w banku i sama w sobie stanowi środek płatniczy. W przypadku kradzieży lub ataku hackerskiego stracimy tylko tyle ile było na karcie. Inną zaletą płatności kartą prepaid jest anonimowość. Do jej zakupu nie podajemy danych osobowych. To oczywiście może zostać wykorzystane również przez przestępców.

Prepaid jako alternatywa dla innych metod płatności online

W związku z wysokim poziomem bezpieczeństwa oraz anonimowością, karty prepaid bardzo często są wykorzystywane w płatnościach online. Wiele osób wykorzystuje ją przy mikropłatnościach w aplikacjach mobilnych oraz usługach internetowych. Zdarzają się sytuacje, w których zakupów online nie możemy opłacić szybkim przelewem bankowym. Wtedy, doskonałą alternatywą będzie płatność bezpieczną kartą przedpłaconą.

Klienci banków zwykle nie wnikają w to, jak funkcjonuje system bankowości elektronicznej oraz jaką drogę musi pokonać przelew zanim trafi na konto odbiorcy. Ogromną rolę w tym wszystkim pełni Krajowa Izba Rozliczeniowa, która odpowiada m.in. za system płatniczy Elixir, a także za błyskawiczne płatności online na platformie Paybynet. Warto zatem znać zakres najważniejszych obowiązków, który leży w gestii Krajowej Izby Rozliczeniowej.

Międzybankowe przelewy Elixir

Czasami zastanawiamy się, o której godzinie pieniądze pojawią się na naszym koncie lub zostaną zaksięgowane na rachunku odbiorcy. Odpowiedź na to pytanie poznamy, znając sposób rozliczenia transakcji Elixir, za co odpowiada Krajowa Izba Rozliczeniowa. Instytucja pełni tu rolę pośrednika, który przekazuje dyspozycje między dwoma, różnymi bankami. Jak to działa w praktyce?

Na początku, dyspozycja złożona przez klienta oczekuje na dalszą realizację. Następuje to w trakcie sesji wychodzącej, w której bank przekazuje przelew właśnie do Krajowej Izby Rozliczeniowej. System spółki przetwarza przelewy w trzech sesjach w godzinach: 9:30 – 10:30, 13:30 – 14:30 oraz 16:00 – 17:00. Dopiero teraz przelew jest przekazywany do banku odbiorcy gdzie zostanie zaksięgowany na rachunku odbiorcy w trakcie jednej z sesji przychodzących.

Krajowa Izba Rozliczeniowa przetwarza również niektóre przelewy międzynarodowe. Właściwymi systemami rozliczeniowymi w tym przypadku jest Euro Eliksir oraz Swift.

System szybkich płatności internetowych Paybynet

Błyskawiczne płatności internetowe znacznie usprawniły usługi oferowane przez sklepy internetowe. Dawniej musieliśmy zapłacić tradycyjnym przelewem, który docierał do odbiorcy zwykle na następny dzień roboczy. Dopiero wtedy sklep rozpoczynał realizacje naszego zamówienia. Teraz oczywiście mamy możliwość dokonania szybkiej płatności online, która sprawi, że pieniądze trafią do odbiorcy w przeciągu kilku minut. W przypadku wielu sklepów internetowych, odpowiada za to system Paybynet, który został uruchomiony przez Krajową Izbę Rozliczeniową w 2007 roku.

Jednym z pierwszych kroków podjętych przez komornika w trakcie postępowania będzie zajęcie rachunku bankowego należącego do dłużnika. Istnieją jednakże klarowne przepisy, które określają, jaką kwotę maksymalnie może zabrać komornik. Na koncie dłużnika musi pozostać tzw. kwota wolna od zajęcia, która umożliwi osobie dalsze funkcjonowanie na co dzień. Ile pieniędzy z konta bankowego dłużnika może zabrać komornik?

Kwota wolna od zajęcia w roku 2019

Komornik w pierwszej kolejności stara się uzyskać należność z pensji wpływającej na rachunek bankowy dłużnika. Kwota wolna jest ustalana na podstawie minimalnego wynagrodzenia w Polsce. Od nowego roku, płaca minimalna brutto wynosi 2250 PLN. Komornik jest zobligowany pozostawić na rachunku bankowym dłużnika 100% minimalnego wynagrodzenia wyrażanego w kwocie netto, czyli 1633,78 PLN. Zajęciu podlega nadwyżka od tej granicy. Przy wyższych zarobkach należy także pamiętać, że komornik nie może zająć więcej niż 50% wynagrodzenia netto.

Jak obliczyć kwotę wolną w zależności od wymiaru pracy?

Nieco mniej środków pozostanie na koncie osób zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasowym. W tym przypadku, kwotę wolną od zajęcia oblicza się na podstawie wzoru: kwota minimalnego wynagrodzenia netto * wymiar pracy. Możemy zatem łatwo policzyć, że w przypadku osób zatrudnionych na 1/2 etatu, kwota wolna wyniesie 816,50 PLN. Wciąż obowiązuje zasada, że w trakcie postępowania komorniczego zajęte może zostać maksymalnie 50% wynagrodzenia.

Dług alimentacyjny jest rozpatrywany w innych kategoriach

Powyższe zasady obliczania kwoty wolnej od zajęcia nie obowiązują osób posiadających długi alimentacyjne. W tym przypadku, komornik może zająć bardzo dużą część środków na koncie. Przepisy mówią o 60% kwoty wynagrodzenia netto. Co więcej, jeśli długi są efektem niespłaconych alimentów, nie obowiązuje zasada o płacy minimalnej. Nawet przy minimalnych zarobkach, kwota wolna wynosi 650 PLN czyli 40% wynagrodzenia netto .